The world according to Cato

I april var eg ganske kritisk til at TV2 hadde vunne retten til å vise Premier League, og at Canal+ var ute. Eg såg med skrekk fram mot ein kopi av fotballxtra-opplegget dei har rundt Tippeligaen, med flåsete kommentarar, studiovertar og gjester som var meir ute etter å skape kontroversar enn å faktisk gjere det dei skal, promotere og fronte "the beautiful game". Eg har eit par kamelar å svelge. TV2 har ikkje gått i denne fella. Endå. Dei har levert eit produkt som er godt på høgde med det Canal+ gjorde, dei har holdt det sakleg, undervisande og underhaldande. Gode studiogjester, og samarbeidet med Sky gjer at dei får godt bakgrunnstoff. Men dette er no. Dette er "First fix free, my friend".  Det gjenstår endå å sjå kva som blir resultatet når neste sesong skal rulle i gang. Vil dagens tre kampsponsorar Komplett, Chess og Dressmann bli til fire? Så fem? Seks? Vil studio-sekvensane i pausen krype nedover mot tippeligaens snitt på 1,08, eller enda verre, mot VM-...

Premier League går no tilbake til TV2 frå hausten av, etter snart 10 år på Canal+, til manges store skrekk. Det minner om følelsen det var når TV2 stakk av med tippekampen første gang frå NRK, det var ein institusjon som blei reve vekk frå statskanalen, og folk såg med gru på at nykommaren TV2 skulle øydelegge dette. Når dei tok Tippeligaen i tillegg, så blei det nesten for mykje for mange. TV2 byrja bra, med eit opplysande og i alle fall mykje mindre tabloid konsept når dei hadde fotballextra med Arne Larsen Økland og andre som greip tak i kampane og analyserte moment. Til slutt tapte TV2 Premier League til den nye storsatsinga til Canal+, og det var sjokkstemning all over again. I løpet av dei åra Canal+ har hatt rettigheitene så har dei faktisk klart å levere eit godt produkt. Dei har vist fleire kampar enn britane sjølv har fått sett på ein kanal, ikkje eingang Sky Sports har vist så mange live-kampar som det C+ har gjort. Dei leverer kampen, med interessante studiogjester, og ...

Steve Jobs har lansert sin iPad med brask og bram og atter ein gang klart å få eit Apple-produkt til å framstå som nyvinnande og trendy, medan sanninga er at det ikkje er noko nytt, ikkje er noko spesielt mykje betre enn andre produkt i samme sjanger, snarare tvert om. Men, sidan det er Apple, og har ein liten i i navnet, og kvite øyrepluggar, så får det enormt med merksemd og trendforskarane gir seg ende over i kollektiv orgasme. Det er positivt at det får merksemd, for Jobs og Apple har med eitt satt fokus på noko som har vore grovt neglisjert sidan dei første elektroniske lesebretta kom for ei tid tilbake, nemleg spørsmålet om kven som eig boka du har kjøpt. Dette har av mange blitt sett på som ein avsporing av Digital Rights Management-debatten sidan den stort sett har handla om filmar, spel og program. Men det gjeld i aller høgaste grad bøker også. Med sentralisert styring av DRM kan Jobs og Apple, eller andre, til dømes myndigheiter, ved nokre tastetrykk kunne bestemme kva som s...